Verslagjes van de bijeenkomsten van de leesclub  (meest recente bovenaan)

terug naar de beginpagina

                           verder naar BLOG 2015

 

20-01-15

Weer een leuke middag gehad. Voorgelezen uit deel 1 van Olaf en vervolgens uit het derde verhaal over Pompidou, de zwerfpoes van de Korenbloemstraat, met nieuwe foto's van Pom, die inmiddels niet meer in de regen hoeft te zitten. Els heeft voor hem namelijk een afdakje, boven zijn mand, onder het bankje, voor haar huis gemaakt.

Helaas kan hij niet opschieten met haar twee andere poezen en daarom is hij nooit zo lang binnen.

Na afloop van dit verhaal twee liedjes gedraaid. Een over de moeder van Ibbeltje, die vroeger een kat is geweest en een over de koning van Siam, die had het zo koud, die heeft er zijn kont is de kachel gedouwd!

 

Vanaf de volgende leesclubmiddag gaan we het even anders aanpakken. We gaan zelf voorlezen op de diverse basisgroepen.

Dit om weer eens nieuwe ervaringen op te doen en uiteraard ook om de deelnemers zelf te laten ervaren hoe leuk het is om voorgelezen te worden. Ook al begrijpt niet iedereen het verhaal; de sfeer en het rustig worden, door te luisteren, kan ook heel veel doen voor bepaalde mensen.

De nieuwe verslagjes zal ik gaan zetten op BLOG 2015.

De link hiernaartoe, vind u tevens op mijn beginpagina, bij NIEUWS, zie terug naar de beginpagina

 

9-12-14

Wintersprookje

Vandaag een wintersprookje voorgelezen, althans zo noem ik het maar.Het is eigenlijk een leuk kinderverhaal en het heet weerpraatjes. Het gaat over een televisieweerman, die altijd de klos is, omdat mensen nooit blij zijn met zijn voorspellingen. Ik vond het in het Spectrum WinterBoek, samengesteld door Wim Hora Adema. Schrijfster is Augusta van Stipriaan-Verburg en ipv de titel weerpraatjes heb ik er Herman de Weerman van gemaakt.

Ik ga me in de toekomst toch eens meer richten op korte verhalen, want dit is goed bevallen. Ik verander hier en daar iets, maak het wat minder gericht op kinderen, of geef de hoofdpersoon de naam van een van de deelnemers. Dat is altijd prijs.

Voordat de leesclub begon heb ik het nog even voorgelezen op de nieuwe groep van YM. Y kom ik wel eens tegen op het terrein van Zonhove en is een vriendin van Mariska, waar ik ook twee boekjes mee heb geschreven. (zie: andere boekjes)  Ze zou ook graag bij de leesclub willen komen. Helaas kan ze nooit op de dinsdagmiddag na 14.00 uur en daarom ben ik vandaag even om 13.00 bij haar op de Diamant-groep gaan voorlezen. Dat was erg gezellig en er werd goed geluisterd.

Vervolgens heb ik dus op mijn twee lees/luisterclubs voorgelezen en daar had ik nog even tijd om het nieuwe, leuke, lied te draaien van de cd de liedjesalmanak van herfst en winter ( uitgave Rubinstein).

Het wordt gezongen door Peer de Graaf en het is een oud kampliedje.

Titel: de koning van Siam

(de koning van Siam die had het zo koud,

die heeft er zijn kont in de kachel gedouwd(!))

Daarna van dezelfde cd het lied oliebol op hol, op tekst van Koos Meinderts, gedraaid en ook dit lied is erg mooi en swingend.

Een mooie afsluiter voor het jaar 2014

 

25-11-14

Pom krijgt een mandje

Uiteraard kwam vandaag Sinterklaas zelf ook even op bezoek.

Hij lag in mijn leesclubtas, maar wilde vervolgens graag verder slapen bij TvB op bed.

Spontaan nam T toen de rol van Sinterklaas over en dat deed hij heel goed.

Sinterklaas was gelukkig ook erg benieuwd naar het tweede verhaal over Pom, de Korenbloemkat. Dit viel weer goed, mede natuurlijk doordat Els een hoofdrol heeft, maar ook doordat de poes van DG erin voorkomt, op zijn eigen verzoek. Hij gaat thuis vragen om een foto!

Ook laat ik iedere keer foto�s zien van Pom, bv op het dak van mijn auto en in zijn pas gekregen mandje, dat buiten staat, onder het bankje, voor het huis van Els.

Van Sinterklaas kregen Els en ik overigens een hartverwarmend gedicht, gemaakt door YM, een van de bewoonsters van Zonhove en een marsepeinen Sint.

Na het verhaal over Pom heb ik voorgelezen uit het boekje met cd over Kareltje en Sjonnie, van perpernoot tot oliebol. Mooi en grappig is dat en met prachtige muziek!

Wat ook goed werkte was dat DG ( op eigen verzoek) elke zin herhaalde die ik van de liedjes (op rijm) voorlas. Zo gaat het niet te snel en blijft het beter hangen. Nadeel is wel dat het nu twee keer zoveel tijd in beslag neemt, maar ach, een kniesoor die daar op let! 

 

 

11-11-14

Olaf, deel 1 en Pom, de zwerfkat

Omdat ik de vorige keer weer had voorgelezen uit Olaf, deel 1, dat nog lang niet iedereen kende, dit nu toch maar weer doorgezet, vanwege (nog steeds) de grote herkenbaarheid en de humor.

Kennelijk is het toch, na al die jaren, niet verouderd en zijn ook de in het boek genoemde artiesten nog niet overleden gelukkig(!) en zelfs nog steeds optredend! (Koos Alberts en Corry Konings)

Jammer is wel dat het gemiddelde begripsniveau van de leesclubleden steeds lager is geworden.

Om die reden ben ik nu toch maar aan nieuwe, korte, verhalen begonnen op een lager niveau.

Ze gaan over de zwerfpoes, Pommetje, die zelf de Korenbloemstraat als zijn domein heeft uitgezocht.

Weliswaar niet echt met een baasje, maar door veel straatbewoners herkend, toegesproken en geaaid.

Bij Els komt hij echter het vaakst langs! Zij geeft hem eten en een eigen mandje.

Het mandje staat op straat, voor haar huis, want binnen slapen dat ziet hij meestal niet zitten, vanwege de twee poezen die al wonen bij Els.

Toen ik het eerste verhaaltje voorlas was de aandacht groot.

Het beslaat maar twee A-viertjes, dus is met veel gemiauw tussendoor, in 6 minuten voorgelezen.

DG was er zo enthousiast over dat hij vroeg of hij het mee mocht nemen en aan zijn ouders mocht laten zien. Ook had hij graag dat zijn eigen poes, Saar, de volgende keer mee zou doen.

Ik heb nog niks beloofd, maar ga het toch eens proberen.

Voor Els zelf heb ik het poezenlied van Annie MG Schmidt gedraaid, gezongen door Lia Dorana. Ik heb het aangekondigd als een heel rustig, mooi, poezenlied, en iedereen vond het prachtig. Luister naar Het poezenlied.

Daarna nog een keer het lied Maak er wat van, van Bert en Ernie gedraaid. Dit lied wordt met de week populairder bij de leesclub. We vinden ook gezamenlijk dat het leven niet altijd meevalt, maar met de nodige humor en het nodige geduld, vinden we altijd wel weer een oplossing voor onze problemen!

 

28-10-14

Olaf, deel 1

Eigenlijk had ik vandaag weer uit Wiplala, van Annie MG Schmidt, willen voorlezen, maar helaas, ik had het thuis laten liggen!

Gelukkig is er dan altijd nog wel ergens op Zonhove een van de Olaf-boeken aanwezig en vandaar dat ik de eerste vijf hoofdstukken weer eens heb voorgelezen uit deel 1.

Inmiddels was het ook al lang geleden, want sommige deelnemers, die er toch al geruime tijd bij zitten, zoals TvB, kenden het nog niet.

De andere deelnemers, o.a. MK genoten weer zichtbaar. Het is dan ook echt weer fijn om te zien en te horen dat ik de boeken destijds niet voor niks heb geschreven.

Omdat de boeken van Olaf zich afspelen in de eigen leefwereld blijft de herkenning groot en wordt er ook veel gereageerd en gelachen. Zeker het onderwerp Oom worden (of tante natuurlijk) sprak erg aan. PD is zelfs al oudoom, vertelde hij. Een heel jonge oudoom dus van 47!

Zelf lees ik ook wel heel graag uit andere boeken voor; je eigen boeken moet je namelijk echt niet te vaak voor moeten lezen; je komt altijd weer dingen tegen die je nu weer heel anders zou schrijven.

Ik zal binnenkort eens een nieuwe site toevoegen waarop ik de boeken, die ik tot nu toe heb voorgelezen, noteer.

Het blijft hoe dan ook erg moeilijk om geschikte boeken te vinden. Het niveau is meestal te hoog. De boeken van http://voor-lezers.nl zijn daarop een gunstige uitzondering. Alle nieuwe tips zijn welkom!

Helaas is het gemiddelde begripsniveau van de meeste deelnemers van onze leesclub wat gezakt de laatste jaren. Eigenlijk zitten de meesten op het niveau van Bert en Ernie, om maar eens een dwarsstraat te noemen. Het is dan ook om die reden dat ik wat oude liedjes van hen uit de kast heb gehaald, waar ik zelf met veel plezier naar luister.

Bert en Ernie zijn namelijk leeftijdsloos en hebben een heerlijke humor.

Vandaag heb ik het nieuwe, oude, lied Maak er wat van gedraaid en dat zal ik de volgende keer weer opnieuw doen.

Ook Ik ben mijn lieve hondje kwijt is erg leuk en zat dus in de herhaling.

 

Onlangs kreeg ik een tekening van Dennis. Hij is weg van Otje, van Annie MG Schmidt.

Zie hieronder zijn tekening!

 

 

7-10-14

Moeder Natuur komt mij halen

Afgelopen weekend kreeg ik bezoek van de verteller van het prachtige boek Moeder natuur komt mij halen, Anne Broeren.

Ik had in het Eindhovens Dagblad gelezen dat dit boek onlangs was uitgegeven en het leek mij iets heel bijzonders en tevens een zeer welkome aanvulling op mijn eigen boekje Olaf en Jaap of andersom.

In het boek Moeder natuur komt mij halen staan de vragen die Joost Bogerd, een jongen van 19 met een verstandelijke beperking en een ernstige ziekte, de jaren voor zijn dood in 2011 stelde en waar hij graag over praatte met zijn ouders en met zijn begeleidster, Anne Broeren.

In onderstaand krantenartikel kunt u hier meer over lezen.

lijntje van liefde

De twee voorleesclubs reageerden er erg goed op.

Het boek biedt een prachtig hulpmiddel om op een redelijk luchtige manier over de dood te kunnen praten.

Omdat de vragen in het boek zelf geen antwoord kregen kon iedereen het antwoord geven dat hij zelf wilde. De meesten voelden uiteraard wel iets voor het lijntje van liefde dat (hopelijk) naar een hemel ging, waar al onze dierbaren verbleven.

En ja, een hemel, is ook vergelijkbaar met Moeder natuur. Het begrip, Moeder natuur, heb ik wel uit moeten leggen en wil ik eens vaker terug laten komen in de toekomst.

MLvM was de enige die nuchterder reageerde: nee hoor, als je dood bent dan is er gewoon niks meer, dood is dood.

Ja, dat kun je ook zo voelen, heb ik toen geantwoord. De een gelooft dit en de ander dat, maar een ding is zeker: niemand weet het echt!

Via Moeder natuur en de tekst van Joost, op een van de laatste bladzijden: Leg Mij Maar in Het Zand, kwamen we ook te praten over begraven of cremeren en het begrip Natuurbegraafplaats.

Hier voel ikzelf het meeste voor, als ik eens naar Moeder natuur ga, heb ik verteld.

Niemand hoeft dan voor mijn graf te zorgen, want dat doet Moeder natuur zelf.

Ik zal er volgende keer een foto van laten zien, want het is namelijk ook een begraafplaats, zonder zerken.

Ook van een zerk moet ik dus de volgende keer een foto laten zien.

Van de 21 vragen van Joost hebben we er 5 besproken. Als we er een volgende keer mee verder willen maakt het niet uit welke vraag je neemt. Ik zorg gewoon dat ik het  in de toekomst in mijn tas heb zitten.

Bij ZH zagen we ineens een traan langs haar wang glijden toen we het over Laura hadden. Vind je het toch fijn als we over Laura praten heb ik toen gevraagd en ja, ze keek omhoog, ze vond het toch fijn, denk ik of ze heeft bedoeld: Laura is toch in de hemel? Het  blijft moeilijk om de deelnemers die niet kunnen praten altijd te begrijpen.

Ik heb vervolgens nog een vraag besproken.

Draagt moeder natuur mij naar de hemel of lopen we samen?

Natuurlijk vonden we allemaal dat we dan ineens konden lopen! We zaten immers ons hele leven al in een rolstoel! Hier moesten we erg om lachen en dit vond ik een goede vraag om mee te stoppen.

 

Uit het gedichtenbundeltje van Zonhove, even nadenken hoor, heb ik toen nog twee mooie gedichtjes voorgelezen en tenslotte hebben we in het leuke grote boek Dat Rijmt van Ivo de Wijs gelezen en zelf het laatste woord aangevuld.

Tot slot heb ik een erg leuk, oud, liedje uit 1978 van Bert en Ernie gedraaid, dat in ieders hoofd blijft hangen als je het eenmaal hebt gehoord. Het heet: Ik ben mijn lieve hondje kwijt.

Omdat ik het opgenomen had van mijn krakende elpee gaf het een extra ouderdom, maar dus ook een extra dimensie.

Luister hier naar : Bert en Ernie, ik ben mijn lieve hondje kwijt.

 

 

 

23-9-14

2e helft van Olaf en Jaap

We hebben weer veel over Laura gepraat vandaag. Vooral MK en PD, die bij haar in de groep, op de dagactivering of woongroep, zaten, wilden het er graag over hebben.

Ook MV was er gelukkig ineens weer! Ze had lang in het ziekenhuis gelegen en daar hadden we haar ook een keertje bezocht.

Ze vindt Olaf en Jaap, dat weet ik uit het verleden, heel verdrietig, want het gaat over de dood. Ze kijkt dan altijd omhoog; ze kan nl niet praten. Als ik na afloop vraag of iedereen het mooi heeft gevonden kan ze dat ook niet rijmen met verdrietig zijn.

Ik liet haar het prentje nog zien van mijn vriendin, Magda, die ook lang vrijwilligster bij de leesclub was en speciaal aan MV voorlas en ja, ze keek meteen omhoog, naar de hemel.

Als ik dan zeg: Jij was er ook he, op het afscheid van Magda en toen waren wij ook allemaal heel verdrietig, zie ik dat ze het fijn vindt dat ik Magda toch weer noem.

Dat het verschil tussen lachen en huilen soms maar klein is heb ik ook nog eens geprobeerd uit te leggen. RH noemde daarom het lied van Guus Meeuwis met de titel Tranen gelachen. Hij hoopt het de volgende keer zelf te kunnen laten horen op zijn tablet, die hij dan mee wil nemen.

Ook ontdekte hij dat vandaag Andre Hazes, waar ik het over heb in Olaf en Jaap precies 10 jaar dood was. Als dat geen toeval is dan weten we het niet meer, zeiden we steeds! We hebben dan ook met veel plezier, maar ook met tranen in de ogen, De vlieger gedraaid.

 

9-9-2014

Afscheid van Laura, met Olaf en Jaap

Het was stil en dus ook rustig vanmiddag. Niet omdat iedereen van plan was om goed te gaan luisteren, maar vooral omdat Laura er niet mee bij was en omdat ze de afscheidsdienst op Zonhove zo indrukwekkend hadden gevonden. Laura is vorige week overleden. Als er iemand genoot van het voorlezen was zij het wel. Laura was een van de bewoners van Zonhove, die niet kon praten en verder ook zwaar lichamelijk gehandicapt was. Ze lag als het ware in haar rolstoel, maar met haar ogen sprak ze iedereen aan. Dit omdat ze zo echt kon genieten en veel gevoel voor humor had. Als ik midden in een spannend voorleesverhaal zat ging steevast haar pieper af, omdat de sondevoeding leeg was. En omdat ik dan wel eens potverdikkie riep schoot zij altijd in de lach! Juist dus als er dingen mis liepen, die anders gepland waren, had zij de grootste lol.

Omdat Olaf en Jaap haar lievelingsboekje was van de Olaf-serie (haar moeder is een paar jaar geleden overleden), maar ook omdat het weer heel zinvol was, heb ik dit voorgelezen.

In Olaf en Jaap gaat Olafs goede vriend en groepsgenoot, Jaap, dood en dat vindt Olaf natuurlijk verschrikkelijk. Het boekje is bedoeld als gespreksstof bij rouwverwerking van mensen met een verstandelijke beperking.

Ik heb vanmiddag de helft voorgelezen. Over twee weken volgt de tweede helft.

Dit kan best bij dit boekje.

Er werd  goed geluisterd en nagedacht en via het praten over de dood van Jaap kwamen we natuurlijk op Laura uit, maar ook op haar vader. MLvM was heel bang dat ze ook hem nu moesten missen en dat ze hem nu misschien ook nooit meer zouden zien.

Ik heb toen gezegd dat ik van plan was hem nog eens te schrijven en dat ik zou vragen of hij alsjeblieft toch nog af en toe langs kwam.

 

Ook Jan Pieter en Jan, die vroeger bij de leesclub zaten kwamen weer ter sprake, Zij zijn allebei enkele jaren geleden overleden en zo ook Rian Zandbergen, een vroegere groepsleidster en enthousiast Olaf-fan. Maar ook Magda, mijn goede vriendin en mede/vrijwilligster van de leesclub uit vroegere jaren. RH kende haar nog goed en wist meteen te vertellen dat ze in 2007 was overleden. Hij riep enthousiast dat hij toevallig pas het prentje nog had gelezen.

Ik heb beloofd dat ik de volgende keer ook haar prentje en die van Jan Pieter en van Jan meeneem.

 

Ook heb ik nog een gedichtje voorgelezen, dat RM ooit gemaakt had na het overlijden van haar moeder. Het stond in een boekje dat ik ooit gekocht had. Zelf had ze het kennelijk niet meer, dus ik ga het voor haar kopieren, heb ik beloofd.

Hieronder staat het:

Altijd blij met mama

Dat kan niet meer

Of toch een klein beetje

Als ik over haar droom!!!

 

Als afsluitend liedje heb ik voor de Boekenwurmen de vlieger gedraaid van Andre Hazes en voor de Luistervinken het slaapliedje van Ernie, gezongen voor Bert.

Een prachtig, lief, liedje, voor Olaf, voor Jaap en voor Laura,

luister hier:  slaapliedje van Ernie

 

26-08-2014

Wiplala hoofdstuk 15

Nog 3 hoofdstukken en het boek is uit.

Ook hoofdstuk 15 was spannend. De kleine familie Blom zit deze keer verstopt in een plantenbak bij de burgerlijke gezusters Adele en Louise in huis.

Wat kan Annie MG Schmidt toch prachtig vertellen en wat heeft ze een heerlijke onderkoelde humor. Ik ben erg benieuwd naar de speelfilm.

 

Helaas waren er twee deelneemsters niet. Ze lagen allebei in het ziekenhuis.

Daar gaan we dus wel even op bezoek. Voorlezen in het ziekenhuis kan namelijk ook.

Na afloop 2 liedjes gedraaid van Samba Salad.

- in je hoofd kan alles

- rare wereld

Van in je hoofd kan alles vond ik gelukkig de tekst op internet.

Hieronder staat hij. Ik vond hem heel toepasselijk voor onze meervoudig gehandicapte deelnemers.

 

Samba Salad - In je hoofd kan alles

 

In je hoofd in je hoofd,

in je hoofd kan alles

de hoogste berg beklimmen

in je hoofd kan alles

zelfs van je vader winnen,

kruipen door het prikkeldraad,

met een schip mee als piraat,

spelen met een monster

dansen met een elf,

rijden op een olifant

alles gaat vanzelf.......

in je hoofd in je hoofd,

in je hoofd kan alles

fietsen naar de maan,

in je hoofd kan alles

op de wolken staan,

strelen met je handen los

lopen door een donker bos,

vechten met een tijger, dansen met een elf,

afscheid nemen zonder tranen, alles gaat vanzelf....

 

Niet geheel toevallig kenden sommigen het liedje! De band zelf heeft namelijk ooit, lang geleden, op de School van Zonhove opgetreden.

Daar was toen nog geld voor(!) en zie hier de impact die het heeft gehad. 

 

1-07-2014

Vandaag heeft Wim weer voorgelezen tot verrassing van beide groepen.

 

17-6-2014

Wiplala, hoofdstuk 12.

Hoofdstuk 12 en de helft van 13 voorgelezen. Het was weer spannend.

Er kwam ook een inbreker in voor, Rinus Rel.

De hele familie Blom belandde, door de angst en schrik van Rinus zelf, in de gracht, maar kon gelukkig wel zwemmen. Behalve Wiplala. Die kon nog net op tijd gered worden.

Na afloop een liedje gedraaid van de eerste elpee van Ja zuster nee zuster. Een liedje dat bij mijn weten nooit eerder op cd is gezet. Dat heb ik nu dus maar zelf gedaan. Het heet: O ik krijg het weer en het gaat over een inbreker, die eigenlijk niet meer wil inbreken, maar elke nacht toch weer de kriebels krijgt.

Luister hier naar: O, ik krijg het weer.

DG vond het zo mooi dat hij het dezelfde nacht nog zou gaan zingen, om het personeel bang te maken!

 

27-5-2014, Wiplala, hoofdstuk 11

In hoofdstuk 11 komt een dokter Vink voor. Op de rommelmarkt had ik net de twee oude heertjes uit de Muppetshow gekocht.

Het kwam dus goed uit om een van die heertjes als dokter Vink te laten spelen.

De aandacht was daardoor ook groot, alleen kreeg ik wel snel kramp in mijn hand, zodat dokter Vink af en toe flauw viel.

Toch moet ik dit eens vaker gaan doen; het zal wel wennen.

WT vond het in ieder geval ook prachtig. Zij mocht namelijk zuster Tine zijn, die ook in dat hoofdstuk voorkwam. Dokter Vink keek haar graag diep in de ogen en hij hield haar dan ook graag bij haar kin vast. Er ontspon zich zo spontaan een romance, die helemaal niet in het boek voorkwam.

Het lied dat ik na afloop nog eens opnieuw draaide, over de twee motten (van Dorus) heb ik ook in het hoofdstuk verwerkt. Ik heb net gedaan of dit het lievelingslied was van meneer Blom.

Voor de boekenwurmen is dit trouwens echt nog steeds een bekend lied en RH roept dan ook steevast ter introductie: Zeg meneer Cor Steijn, zou u mij eens even op mijn rug willen krabbelen?

Ook werkt het goed om de deelnemers  steeds het laatste woord te laten rijmen. Vooral JF is daar heel goed in.

Het tweede lied werd Je loog tegen mij van Drukwerk.

Volgens RH heeft Drukwerk 30 jaar geleden nog op Zonhove opgetreden, maar dat was dus heel lang geleden. Hij gaat nu binnenkort naar Guus Meeuwis met zijn drie broers!

 

13 mei 2014, Wiplala hoofdstuk 9 en 10

Hoofdstuk 9 van Wiplala herhaald en hoofdstuk 10 voor de helft voorgelezen.

De hele familie Blom is terecht gekomen in het laatje van het nachtkastje van het meisje Lotje, dat al drie maanden in het ziekenhuis ligt.

Het meisje kikt enorm op van deze onverwachte logees.

Ze wil ze, zoals je dat doet met poppetjes, uit gaan kleden, maar daar protesteert meneer Blom natuurlijk heftig tegen.

Dit soort humor is nog steeds leuk. Dat merkte ik wel aan de deelnemers.

Ik ben dan ook erg benieuwd naar de bioscoopfilm die dit jaar uit gaat komen.

L.V. straalde overigens het hele uur dat ik voorlas. Dit was echter niet alleen vanwege het voorlezen; ze was voor de eerste keer tante geworden en dat was natuurlijk iets geweldigs. Ik heb nog eens gememoreerd dat ook Olaf (in het eerste boek van de serie) oom was geworden en dat wist ze nog goed.

Als muzikale toegift heb ik vandaag twee motten gedraaid van Dorus.

Zeker de helft van de groep kent dit nummer nog en terecht. Het blijft leuk!

 

22 april 2014, Wiplala, hoofdstuk 8 en 9

verslag van Wim, die vandaag inviel voor Annet:

 

Best spannend, dat voorlezen, maar ik had de kunst goed af kunnen kijken en de leden kenden mij al, dus dat was een voordeel.

Ik had me al zorgen gemaakt over de leessnelheid, want in een bepaald tempo lees ik het best, maar ik kon me goed aanpassen.

In de daarvoor bestemde tijd las ik twee hoofdstukken voor.

Het was kennelijk erg boeiend, want de leden luisterden aandachtig, bleven bij de les en vielen niet in slaap. Ik kan niet beoordelen of dat kwam omdat ze het verhaal begrepen of dat het door mijn stem kwam (Ik let goed op toonhoogte en articulatie).

Hoe dan ook, erg geslaagd, vond ik het.

Het is niet mogelijk iets speciaals aan te wijzen, waaruit zou blijken dat groep 1. anders reageerde dan groep 2. De sfeer was in beide gevallen hetzelfde.

De Amsterdamse liedjes, na afloop, (aan de Amsterdamse grachten en geef mij maar Amsterdam) vonden ze natuurlijk een knaller.

Daarna heb ik puur voor de lol, nog even Oerend Hard gedraaid van Normaal.

Alle drie de gedraaide liedjes staan op de cd: Vic van de Reijt's Top 100 van Nederlandstalige Singles (boek met 1 cd).

 

8 april 2014, Wiplala, hoofdstuk 7

Wiplala, hoofdstuk 7, voorgelezen en deze keer ook foto�s laten zien van het Paleis op de Dam en van het beeld Atlas, dat de wereldbol torst.

Ik kon hem eerst maar niet vinden op internet, maar hij staat op het dak van de west-vleugel; vandaar dat hij aan de voorzijde nergens te zien is.

TvB wilde graag weten of dit echt het grootste paleis van het land is. Dat moet ik nog even opzoeken en hij vroeg ook hoeveel vierkante meter het dan wel niet was.

In het boek kwam nu trouwens ook een suppoost voor. Toen ik vroeg of iemand wist wat voor persoon dit was, wist DG het weer. Hij kende de term namelijk nog van Olaf, deel 1. Dat was leuk om te horen.

Ter verhoging van de sfeer heb ik na afloop twee mooie klassiekers gedraaid over Amsterdam. Aan de Amsterdamse grachten, van Wim Sonneveld en geef mij maar Amsterdam, van Johnny Jordaan. De stemming zat er meteen in.

 

25 maart 2014, Wiplala, hoofdstuk 6

Voordat ik begon met voorlezen hebben we eerst gepraat over Kristel.

Kristel was namelijk een nog jonge, zeer geliefde,  activiteitenbegeleidster van de gymgroep en zij is onlangs op 31 jarige leeftijd overleden. Afgelopen maandag was er een afscheidsdienst op Zonhove. Iedereen was hier nog vol van. Ik heb het kaartje voorgelezen, waarop een heel mooie tekst en foto stond. Daarna heb ik gevraagd of ik nu toch wel gewoon voor zou gaan lezen uit Wiplala, maar met algemene instemming werd dit goed gevonden. We hebben op Zonhove al vaak afscheid moeten nemen van bewoners, altijd al heel triest, maar van personeel; dat komt minder voor.

Als we Wiplala uit hebben zal ik Olaf en Jaap weer eens voorlezen. Dit boekje gaat ook over afscheid nemen en rouw en hoe vreemd het ook klinkt, ik zie altijd blije gezichten als ik voorstel om het weer eens uit de kast te halen.

 

Wiplala, hoofdstuk 6, ging deze keer over Amsterdam. Wiplala en de familie Blom waren namelijk terecht gekomen bovenop het dak van het Paleis op de Dam en ze hebben kennis gemaakt met Atlas die daar, als beeld, al eeuwen staat. De volgende keer zal ik er foto s van meenemen. Ik heb uitgelegd hoe het monument op de Dam eruit ziet en dat we daar met dodenherdenking altijd alle doden uit de tweede wereldoorlog herdenken en dat we daarom altijd 5 minuten stil zijn. Bij sommige deelnemers ging toen wel een lichtje branden. Vervolgens kwam toen ook het Rijksmuseum ter sprake en de Nachtwacht.

Die hebben wij hier ook hangen, riep RH. In d n Tref! En ja, dat klopt, die is gemaakt door een client van SWZ. Zo leren we onze klassiekers kennen. Ik heb nog verteld dat de president van Amerika, Obama, er gisteren toevallig ook naar was gaan kijken.

Na afloop nog eens de twee liedjes gedraaid die ik de vorige keer ook had gedraaid:

Tippe tippe bat bat, en Lodewijk, waar zit je, uit Ja zuster nee zuster.

Dit laatste liedje krijgt dan een andere naam, omdat Dennis uit onze groep ook een keer zoek is geweest. Hij is toen teruggevonden door zijn moeder in het bejaardentehuis! Het wordt dus: Dennis, waar zit je?

Eigenlijk zou ik van dat verhaal nog eens een voorleesverhaal moeten maken.

Als ik weer eens tijd heb!

 

11 maart 2014, Wiplala, hoofdstuk 5

DG blijft altijd verrassen. Tot mijn verbazing kwam hij binnen rijden met een zelfgemaakt affiche op schoot, waarop stond:

Wie wil er graag een verhaaltje voor bij de koffie?

Dan kom ik graag even voorlezen uit het boek Otje.

Tot mijn nog grotere verbazing kende hij het hele boek letterlijk uit zijn hoofd.

Hij vergat alleen af en toe de bladzijde om te slaan en las gewoon verder.

Vervolgens was het een beetje moeilijk om hem te stoppen, maar heb ik voorgesteld in de toekomst, als we Wiplala uit hadden, samen voor te gaan lezen uit Otje.

Dat vond hij een goed idee.

Hieronder het affiche.

 

  

 

Na het voorlezen van hoofdstuk 5 van Wiplala heb ik verteld dat het bijna helemaal zeker is dat de bioscoopfilm doorgaat, waar ik als sponsor aan heb meebetaald, namens de leesclub.

Ik zal er de volgende keer nog eens op terugkomen, want dit is toch wel moeilijk te bevatten voor iedereen.

De liedjes die ik vandaag heb gedraaid waren weer van Annie MG Schmidt uit de TV-serie Ja zuster nee zuster:

- Lodewijk waar zit je?

- Tippe tippe tippe bat bat,

twee liedjes over hele kleine mensjes. Dat kwam goed uit, want de hele familie Blom uit Wiplala is inmiddels klein betinkeld door Wiplala.

Ook deze twee liedjes kende DG weer uit het hoofd(!)

De volgende keer zal ik ze nog eens opnieuw draaien, want voor de rest van de groep waren ze nog tamelijk onbekend, terwijl, ook de muziek van Harry Bannink weer zo ontzettend leuk is!

 

25 feburari 2014, Wiplala, hoofdstuk 4

Ook deze keer was het hoofdstuk niet te lang. Er was genoeg tijd over om nog liedjes te draaien.

Omdat er in dit hoofdstuk een politieman voorkwam, het lied Pom Pom Politieman tevoorschijn gehaald. Het wordt gezongen door Trapperdetrap, heeft humor en is ook muzikaal prachtig.  

Daarna van Het Klein Orkest leve het nijlpaard gedraaid. Inmiddels ook al een ouder lied, maar echt tijdloos en vooral in de Carnavalstijd altijd een hit.

Ik zag voor het eerst zelfs EA meebewegen met zijn mond.

Het is bij hem, omdat hij niet kan praten, maar ook omdat je nauwelijks mimiek ziet, altijd heel moeilijk te zien hoe hij alles ervaart.

De jarige RH was overigens heel blij met zijn boek van Roald Dahl, dat ik toevallig pas had voorgelezen (Iorg Idur), maar ook nog eens in een doos met oude boeken tegenkwam. Daar kwam een van de activiteitenbegeleidsters pas mee aan.

Zo blijven goede boeken toch nog mooi circuleren!

Dit gold ook voor Otje van Annie MG Schmidt. Daar heb ik DG weer heel blij mee kunnen maken, omdat hij zoveel gedichten uit zijn hoofd kent. Dit boek had een goede vriendin van me gevonden in de kringloopwinkel.

Ook nu kende D overigens weer het hele lied, Leve het nijlpaard, uit zijn hoofd. Hij wil het dan graag voorlezen, zegt hij, van het blad(!)

Carnaval is trouwens voor de meeste bewoners nog steeds het feest van het jaar.

De Big Beng Band uit het dorp komt dan altijd spelen en repeteert ook al weken van tevoren op Zonhove met de bewoners die muzikaal zijn.

Grote complimenten weer voor deze band!

 

11 februari 2014, Wiplala, hoofdstuk 3

Hoofdstuk 3 van Wiplala viel goed. De deelnemers vinden het steeds spannender worden, merk ik. De humor ontgaat ze helaas wel eens, maar met wat herhalingen en toegevoegde eigen grapjes slaat het toch echt aan, bij beide groepen. Het moeilijke woord in dit hoofdstuk was museum. Toch waren er nogal wat deelnemers die het kenden gelukkig. TvB was wel eens in Bevrijdende vleugels geweest in Best en ML kende zelfs een Poepmuseum, zei ze. Weer wat bijgeleerd!

Ik had dit hoofdstuk nu ook veel sneller uit dan het vorige en had nog genoeg tijd om liedjes te draaien.

Dit werden Hendrik Haan (uit Ja zuster nee zuster) van Annie MG Schmidt en de andere schoen eveneens van Annie. Ik heb deze liedjes al eens vaker gedraaid in het verleden. Succes verzekerd en zeker als ik van tevoren de tekst voorlees.

Hendrik Haan kennen ook veel deelnemers gedeeltelijk uit het hoofd en vooral DG natuurlijk.

DG heb ik overigens geinterviewd. Hij vertelde de vorige keer spontaan dat hij een boek ging schrijven. Het ging over Olaf en Moniek, die gingen trouwen. Ik heb hem nog eens gevraagd het te vertellen, luister naar: interview met de schrijver.

 

28 januari 2014, Wiplala, hoofdstuk 2 

Na een samenvatting van hoofdstuk 1, hoofdstuk 2 voorgelezen. Ik heb het net gehaald binnen de tijd, maar heb de uitgezochte muziek helaas moeten laten zitten.

Lang niet alle deelnemers begrijpen de inhoud helemaal, maar toch blijft het een erg leuk boek om voor te lezen. Er zitten in de boeken van Annie MG Schmidt altijd verborgen grapjes voor volwassenen en voor wie die kan volgen van onze leesclub is het dus extra leuk.

Volgende keer misschien een half hoofdstuk voorlezen?

Hieronder in het kort de inhoud van het boek:

 

Bij de familie Blom (vader en twee kinderen plus poes Vlieg) wordt achter een pot pindakaas een heel klein mannetje ontdekt. Het is een Wiplala en hij heet ook zo. Hij is dus met nadruk geen kaboutertje. Dit mannetje kan mensen en dieren betinkelen. Niet betoveren dus, maar betinkelen. Hij kan, als het hem lukt, mensen en dieren in steen veranderen. Met nadruk: als het hem lukt. Maar als het hem is gelukt, lukt het niet vaak om hen ook weer terug te betinkelen.

 

In het boek komen af en toe moeilijke woorden voor. Ik heb er deze keer maar eens voor gekozen om die gewoon voor te lezen en pas als TvB vraagt wat dat is, het ook uit te leggen. Zo vroeg hij bijvoorbeeld wat een journalist was.

Grappig was ook dat DG ineens, na afloop, begon over Olaf en Moniek. Hij wil namelijk zelf een boek gaan schrijven, waarin Olaf en Moniek gaan trouwen. Het feest zal gegeven worden op Spoorstraat 18. Hij gaat er ook zelf tekeningen bijmaken. Ik probeer de volgende keer eens op te nemen hoe hij daarover vertelt.

Ook vroeg hij mij waar ik mijn boeken altijd kocht. Ik vertelde toen dat ik heel vaak op de rommelmarkt met Koninginnedag mooie kinderboeken kocht. Meteen werd ik echter gecorrigeerd, want dat was wel Koningsdag voortaan!

Dat heb ik beaamd: want het is wel erg voor de koning dat ik hem nog steeds koningin noem.

 

14 januari 2014, Annie MG Schmidt, Wiplala

Vandaag aan een nieuw boek begonnen: Wiplala, uit 1957, dus al wel oud, maar nog steeds erg leuk en goed voor te lezen.

Hieronder de afbeelding van het oude boek. 

We hebben uitgerekend dat het boek nu ook 57 jaar oud is. Dat is dus heel toevallig. Dit gaan we proberen te onthouden. TvB vroeg ook hoe oud Annie zelf was toen ze dit boek schreef. Dat was dus 46, want ze is van 1911.

Als het allemaal doorgaat komt er dit jaar ook een bioscoopfilm uit van Wiplala, maar dan verplaatst naar de moderne tijd. Ik doe mee aan de crowdfunding voor de film, omdat er nog niet genoeg geld voor is, en heb dit aan de twee leesclubs doorgegeven. Ik doe dus mee namens de Leesclub!

We hebben afgesproken dat ik, als ik rente krijg op mijn investering, de dvd ga kopen en dat we die dan zullen afspelen tijdens een leesclubmiddag, volgend jaar.

Het eerste hoofdstuk had in ieder geval alle aandacht. Het was muisstil. Er moeten er nu nog 17 komen. We zijn er dus sowieso ruim een half jaar mee zoet. Dat is wel lang. Het is de eerste keer dat ik zo n dik boek voorlees, maar de moeite waard om het uit te proberen. Ik heb de getekende hoofdpersonen gekopieerd, vergroot en gelamineerd en houd deze steeds vast als er iets mee gebeurt. Wiplala zelf is zo groot als mijn pink. Hij is echter geen kabouter, maar een Wiplala en dit heb ik steeds benadrukt. Volgende keer weer navragen wat er is blijven hangen. DG onthoudt veel. Althans hij kan het vertellen. Hij kent ook veel gedichten uit zijn hoofd. Ik heb er vandaag eens een opgenomen:

dit is de spin Sebastiaan. Luister hier.

Na afloop: het huis van Klaas en Woutertje gedraaid. Ook een gedichtje van Annie MG. Uit het originele boekje Ik ben lekker stout. Het wordt mooi vertolkt door VOF de Kunst.

 

 

10 december 2013, Roald Dahl, Iorg Idur en oude kerstsingles

Omdat Els niet meekon deze keer ging Wim mee. He, waar is Els wordt er dan altijd geroepen of is er toch niks ernstigs met Els?

Maar nee, gelukkig moest Els alleen maar thuis blijven vanwege een grote klus aan huis en Wim werd ook hartelijk ontvangen, vooral door MLvM. Die had er namelijk al vaker naar gevraagd, want ze vond Wim wel erg leuk. Als ik dan gespeeld jaloers reageer is ze helemaal in haar nopjes. Tot overmaat van ramp kreeg ik echter de hik en kon dus nog niet voorlezen. Dan wil Wim het misschien wel riep ML toen. En ja, Wim vond het best leuk om het eens te doen en hij deed het goed. Vooral E, die naast hem zat en meestal nauwelijks reageert, was ineens in beweging.

We moeste het laatste stuk nog voorlezen van Iorg Idur, waarvan sommigen nu ook de naam konden uitspreken. In het laatste stuk raakt het aan tussen meneer Hoppe en mevrouw Zilver.(Ik noem haar Els Zilver omdat ze wat weg heeft van Els met haar dierenliefde). Bij de omhelzing op de laatste bladzijde keek iedereen gelukkig. Dit was uiteraard ook een goed moment om naar de kerstsfeer te groeien, want ik had ook weer wat oude singles op cd gezet. Het waren Rendier Jan, van Hetty Blok met tekst van Annie MG Schmidt en een kerstdroom van kabouter Kandelaar. Daarna natuurlijk Kareltje en Sjonnie nog van Job Schuring, met het tweede deel van pepernoot tot oliebol.

Met de boekenwurmen heb ik het overigens nog gehad over de dood van Nelson Mandela, die die ochtend een eerbetoon kreeg in Zuid Afrika. Het is altijd mooi om over zulke beroemde mensen te kunnen praten met sommige deelnemers. RH was de enige die wist wat een eerbetoon was. Dat is een herdenking legde hij uit. Vermoedelijk weet hij dit ook doordat we hier altijd over praten als ik uit Olaf en Jaap voorlees. Moeilijk om te begrijpen vonden de deelnemers het dat je in de gevangenis gezeten kunt hebben zo lang, zonder dat je het verdiende. Onthoud maar goed dat dat altijd kan, heb ik gezegd. Vooral als je in het verkeerde land woont!

 

Helaas zit het er niet in om dit jaar nog te komen, maar we zijn er weer op de 7e of de 14e januari.

 

26 november 2013, Sinterklaasverhalen

Voor deze bijeenkomst enkele, oude, Sinterklaassingles met hoorspelen uit eigen verzameling, op cd gezet.

De eerste was: De trouwe schimmel, van Mies Bouhuys. Een prachtig, sfeervol, verhaal op rijm van eind jaren 50. Er zit een boekje bij met knipsel-illustraties van Eva Huysmans. Iedereen is daardoor zwart, ook Sinterklaas(!) Nadat ik het zelf had voorgelezen het cdtje gedraaid. Omdat het op rijm is gemaakt werkte het sowieso rustgevend. Een tijdloze aanrader dus! Ik geloof dat Rubinstein het ook op een van zijn Sinterklaas-cds heeft staan, maar niet meer voorgelezen door Ton lensink en die typische, zware, stem maakt het juist zo mooi.

Daarna Kareltje en Sjonnie gedraaid, de cd van pepernoot tot oliebol. Ook weer een uitgave van Rubinstein. Alle nummers zijn goed, maar met name het nummer over Joachim de duizendpoot is erg leuk. Joachim is namelijk een kleine egoist. Hij zet alle 1000 zijn schoenen!

Bij de luistervinken reed Sinterklaas zelf ineens naar binnen. Het was DG, helemaal in zijn rol. Mijter weliswaar een beetje scheef op het hoofd en zonder baard, maar het hele uur is hij Sinterklaas geweest, die zeer geconcentreerd luisterde en veel goede antwoorden gaf. 

 

MLvM had deze keer zelf twee boekjes meegenomen uit eigen voorraad. Een van de boekjes heb ik voorgelezen en was een voorlees- en kijkboek over een dier. In de loop van het boek kon je raden over welk dier het ging. En wie raadde het uiteindelijk? Sinterklaas zelf!

De middag was veel te snel voorbij. Ik heb niet eens Paulus de boskabouter viert Sinterklaas meer kunnen draaien. Jammer.

Dat wordt volgend jaar.

De trouwe schimmel is overigens onder de volgende link te beluisteren.

de trouwe schimmel, kant 1

de trouwe schimmel, kant 2

 

5-11-13 Ieorg Idur, van Roald Dahl

Voor de Boekenwurmen is het boek iets makkelijker te volgen dan voor de Luistervinken. Voor de Luistervinken moet ik het meer vertellen dan voorlezen.

Dat is wel weer moeilijker voor mijzelf. Ik heb altijd veel waardering voor vertellers!

Overigens blijft het verhaal erg grappig, zeker ook voor volwassenen, zie vorige verslagje.

Omdat het echt herfst was nog eens opnieuw voor de Luistervinken de weemoedige liedjes van Kabouter Kandelaar laten horen. Voor S had ik (op zijn verzoek) een kopietje van deze cd gemaakt. Volgende keer even vragen of hij is aangekomen op zijn kamer en hij hem heeft kunnen draaien.

Deze keer heb ik overigens ook aan het eind van het voorlezen een samenvatting gemaakt en vragen gesteld. Dit om te kunnen checken of er wat is blijven hangen. Met enige hulp lukt dit wel, maar het is erg afhankelijk van sommige tijdelijke stoorzenders.

De groepen moeten wat dat betreft beslist niet grote worden dan 9 personen.

Sommige deelnemers begrijpen niets, maar luisteren toch goed en zijn er heel graag bij, anderen begrijpen veel, maar kunnen behoorlijk storen, omdat ze zelf op dat moment niet goed in hun vel zitten.

Volgende keer (26 november) geen Roald Dahl, maar Sinterklaasverhaal.

We kunnen Roald Dahl dus pas weer uitlezen vlak voor kerst. Dit in combinatie met een (hopelijk) romantisch einde natuurlijk.

 

 

22-10-13 Ieorg Idur, van Roald Dahl

Voor het eerst voorgelezen uit Ieorg Idur, van Rolad Dahl. Een erg leuk verhaal over een buurman en een buurvrouw van middelbare leeftijd, meneer Hoppe en mevrouw Zilver. Hij is verliefd op haar, maar zij houdt alleen maar heel veel van haar schildpadje. 

Daardoor gepraat over verlegenheid en verliefdheid. Of je dat kunt zien aan iemand en hoe je het beste met elkaar kunt praten. Meneer Hoppe komt op het idee om te praten over haar schildpadje en heeft een erg goed idee om hem te laten groeien.

Omdat mevrouw Zilver ook wat weg heeft van Els, besluit ik haar naam te veranderen in Els Zilver. Alleen RJ die naast me zit en kan lezen heeft in de gaten dat ik de naam Els erbij verzin. Hij vindt dat erg leuk. Els in namelijk mijn collega-vrijwilliger bij de leesclub.

Ook de elpee van de Fabeltjeskrant, op reis door Fabeltjesland, verraste de deelnemers, zie foto.

 

 

Ik had hem op cd gezet, maar het is altijd leuk om de grote elpee te laten zien en ik heb twee nummers gedraaid, die gingen over Stoffel de schildpad. Die verhalen waren mede goed te volgen, omdat Stoffel zo langzaam praat.

Het zou niet gek zijn om hier zelf ook eens af en toe verhalen over te schrijven.

 

8-10-13 Robinson Crusoe en kabouter Kandelaar

Laatste deel van Robinson Crusoe voorgelezen. Tussendoor ook gepraat over Engeland en andere Europese landen. Er werden wat landen opgenoemd, maar ik moest wel wat pushen.

Welk land is nog meer het buitenland bij ons in de buurt? vroeg ik.

Ik weet het, zei MLvM. Nederland is ook het buitenland, voor andere landen!

Altijd weer een onverwacht antwoord dus!

Ook WT verraste me. Toen ik het had over de vrouw waar Robinson Crusoe verliefd op was geworden, toen hij weer terug in Engeland was, wees ze naar zichzelf en lachte. W kan niet praten, dus het is altijd even afwachten en tijd ervoor nemen om het te begrijpen.

Ja, ze leek misschien wel op jou, zei ik. Maar nee, dat bedoelde ze niet.

W is ook verliefd, verduidelijkte DG.

O leuk! zei ik, op iemand van Zonhove?

Nee, knikt W, dat niet.

Op Poppop, zei ML, die ik ook niet zo goed kan verstaan.

Op Poppop? herhaalde ik. Wie is dat?

Nee, riep DG toen, op Spongebob!

En ja, dat klopte, want W staarde ineens verrukt voor zich uit!

Na afloop nog liedjes gedraaid van een heel oude elpee, die ik op cd heb gezet.

Het zijn de liedjes van kabouter Kandelaar, gezongen door Ton Hasebos. De elpee heet: Liedjes van Toontje.

Prachtige weemoedige herfstliedjes, waar iedereen stil van werd.

luister maar

 

24-9-13 Robinson Crusoe 

Voor de derde keer voorgelezen uit Robinson Crusoe. Op bladzijde 48 geeft Robinson een naam aan de gevangene die later zijn grote vriend wordt.

Hij noemt hem Vrijdag, omdat het vandaag vrijdag is, lees ik voor.

Nee, roept DG, het is vandaag dinsdag, dus hij moet Dinsdag heten!

Vervolgens heb ik hem dus maar Dinsdag genoemd en schieten we steeds in de lach als ik hem soms toch per ongeluk weer Vrijdag noem.

Overigens schoot Robinson Crusoe zelf deze keer nogal wat menseneters dood, maar niemand van de deelnemers raakte ervan over zijn toeren. Ze vonden het alleen maar erg spannend. Het is nog niets vergeleken met een doorsnee-computerspel uit deze tijd natuurlijk.

Doordat het boek niet erg beeldend is bewerkt wordt er ook niet zo tot in detail op alles ingegaan. Van de andere kant mis ik daardoor wel vaak het kleurrijke van onze taal en van een goede schrijver natuurlijk.

Na afloop Amon Amarth gedraaid, een heavy metal cd, die deceivers of the Gods heet en die RJ bij zich had. Ik heb daarna een klein stukje tekst vertaald en heb het dus maar vergeleken met de muziek van de menseneters. Het kwam wat angstaanjagend over, alhoewel het toch muzikaal erg goed was. Ik heb het maar gelaten bij een nummer, maar RJ was heel blij dat ik het draaide. Daarna  Torre Florim en Roos Rebergen weer gedraaid, geen mens helpt mij de winter door. Meerdere blote buiken kwamen nu tevoorschijn, omdat de zanger zingt over de meisjes die hij te bloot vindt. Dat maken de meisjes zelf namelijk wel uit, vinden ze.

 

10-9-13 Robinson Crusoe

Voor de tweede keer voorgelezen uit Robinson Crusoe. Ikzelf was nu gewend aan het verhaal en de manier van bewerken en eigenlijk ging het een stuk beter met voorlezen. De deelnemers hadden er zin in en maakten me duidelijk dat ik snel moest beginnen. Uiteraard begin ik altijd met een samenvatting van het voorafgaande. Het is immers maar een maal per twee weken dat ik voorlees.

Toen ik aan het hoofdstuk kwam waarin menselijke botten werden gevonden op het strand en dus menseneters voorkwamen zat iedereen met grote ogen te kijken.

Kannibalen! riep TvB.

Het zal toch zeker niet waar zijn? zei ik.

Maar door het gezamenlijke gegruwel en gegriezel leek niemand teveel onder de spanning te lijden. Althans, dit is wat ik waarneem.

We hebben er overigens ook nog om kunnen lachen zelfs, want grapjes maken over menseneters werken wel.

Na afloop een nieuw liedje gedraaid van Torre Florim en Roos Rebergen van de cd de Tweede Speeldoos: geen mens helpt mij de winter door!

Een succes en eigenlijk heel toepasselijk, want het gaat over een man, die geen hulp wil van anderen en het liefst alleen reist.

Niet iedereen kon zich hierbij vinden, want wij kunnen toch niet zonder hulp? zei MLvM. Zij neemt alles echter altijd heel letterlijk en kan niet alles volgen. Sinds ik tegen haar heb gezegd dat dat helemaal niet erg is, legt ze zich erbij neer en wil toch heel graag bij de leesclub blijven. Ze komt voor de gezelligheid. Het is namelijk niet te doen om alles uit te moeten leggen.

WT, die niet kan praten, vond het lied geweldig leuk, vooral omdat de schrijver van het lied het heeft over de meisjes die te bloot zijn. Ze ging er spontaan een (blote) buikdans op uitvoeren. Op haar bureaustoel werkte ze zich naar het midden en liet dansend en lachend zien dat die schrijver maar een flauwe man was. Ik heb er een foto van gemaakt voor haar en voor mezelf natuurlijk.

 

27-08-13 Robinson Crusoe

Na 2 maanden vakantie is de Leesclub weer terug van weg geweest.

Iedereen was weer blij.

Een nieuwe start gemaakt met een nieuw boek en nieuwe cd.

Het nieuwe boek was de klassieker Robinson Crusoe, maar dan in een makkelijk-lezen-jasje. Het boekje telt maar 75 pagina s en is uitgegeven door Uitgeverij Eenvoudig communiceren.

Ook om voor te lezen aan onze doelgroep is het heel geschikt, behalve dan dat er weinig humor in zit, wat ikzelf eigenlijk altijd wel opzoek als ik wil voorlezen.

De spanning daartegenover is zeker wel aanwezig in deze bewerkte en sterk verkorte versie.

Wie weet wordt het straks wel gewaardeerd als ik het nog een keer voorlees. Ik wacht het af.

Ook de cd die ik vandaag draaide was gloednieuw.

Ik ben onlangs naar een erg leuk optreden van de betreffende artiesten geweest in de Effenaar in Eindhoven.

Het ging om de Tweede Speeldoos van Torre Florim en Roos Rebergen, die teksten en uitspraken van mensen met een verstandelijke beperking hadden gebruikt en op muziek hadden gezet.

De muziek is anders dan wat ik doorsnee draai voor de Leesclub. Het was dus voor sommige deelnemers wat wennen, maar RJ en PD vroegen meteen om namen en titels. Dat is altijd een goed teken. ML kende het lied dansen met jou al. Dat hadden ze namelijk ook gedraaid op haar vakantieweek met de Wielewaal. Ze vond het heel mooi en deed voor hoe ze erop had gedanst. Deze liedjes moet ik zeker de volgende keer dus ook draaien en er dan iets meer tijd voor uittrekken!

 

25-6-13

Vandaag is de leesclub helaas niet doorgegaan, vanwege mijn rugklachten.

Volgende keer: na de grote vakantie, waarschijnlijk 27 augustus.

 

11-6-13

Boek: Leven-de verhalen Van Monique Wessels Reijerse

laatste verhaal: Lars en het monster, over Lars, die wordt gepest omdat hij niet zo goed kan leren. We hebben het gehad over het verschil tussen kind zijn en volwassene en soms toch nog gepest worden. De meesten lijken hier nu toch boven te kunnen staan. Een van de deelnemers geeft zelfs toe zelf vroeger wel gepest te hebben en daar nu spijt van te hebben.

Iedereen vindt het overigens jammer dat het boek nu uit is.

De volgende keer ga ik een vereenvoudigde versie van Robinson Crusoe uitproberen. Ik ben nu zelf wel toe aan een ander soort verhalen en ik hoop van de deelnemers hetzelfde.

Er waren vandaag bij de eerste groep 2 deelnemers in een bed. Dit kostte nogal veel tijd om binnen te komen en vervolgens goed te manoeuvreren tussen alle rolstoelers, inclusief mezelf. De stralende gezichten als het eindelijk gelukt is maken echter weer alles goed.

PD had deze keer weer zelf een cd bij zich. Een illegale, vertrouwde hij me toe. Ik moest nr 21 draaien van Hakkubar. Het zal wel weer niet pluis zijn, zei ik tegen hem in de verwachting een nogal grove tekst te horen, maar ik kende het nummer bij nader inzien en vond het redelijk braaf. He, Bert en Ernie staan er ook op, zei ik toen.

Zal ik die ook draaien? En vervolgens had hij me toch nog tuk, want Bert en Ernie hadden blijkbaar in een pornoboekje zitten lezen.

 

14-5-13

Boek: Leven-de verhalen van Monique Wessels Reijerse

verhaal: Faya, de flamingo

Ook dit verhaal sloeg weer aan. De hoofdpersoon, een flamingo met een verstandelijke beperking, welke is ontstaan door hersenletsel bood veel herkenning. Met name omdat ze ineens niet meer kon praten en later wel kon praten, maar niet goed meer uit haar woorden kon komen.

Er zat ook wat humor in het verhaal, die ik uiteraard wat heb aangedikt. Die humor moet je zelf wel benadrukken in deze verhalen, anders wordt het wel eens erg zwaar allemaal.

Ook laat ik de deelnemers zelf vaak meedoen. TvB kon bijvoorbeeld goed het getetter van een olifant nadoen voor dit verhaal en voor JF valt er altijd wat te rijmen.

Na afloop alle vier de cd s van Kareltje en Sjonnie laten zien. Zij zijn namelijk ook twee heel verschillende dieren, ook qua grootte, net als de flamingo en de olifant uit het verhaal, en toch de beste vrienden, die elkaar altijd helpen.

De cd s van kareltje en Sjonnie komen regelmatig terug bij de Leesclub. Zij zijn gemaakt door Job Schuring en uitgegeven door Rubinstein en ze zijn prachtig voor jong, zowel als oud.

Wim heeft overigens iedereen nog aan het lachen gemaakt. Hij merkte op dat Jan Smit ernstig ziek was. Daar schrokken ze erg van.

Vervolgens zei Wim: kijk maar naar het t-shirt van W.T.

En ja, op het t-shirt stond een flink gehavend en gebleekt, dus verwassen, gezicht van Jan Smit. W.T. zelf lachte het hardst.

 

15-4-13

Boek: Leven-de verhalen van Monique Wessels Reijerse

Vandaag Doesja de fonkelvogel voorgelezen. Boodschap in dit verhaal is opnieuw dat iedereen zijn speciale talenten heeft en we moeten niet steeds kijken naar wat we niet kunnen.

Daarna het liedje klein gebrek gedraaid uit de Stratemakeropzeeshow (ik heb hier een dubbelcd van).

Toen het over scheve tanden ging durfde ik niemand in het bijzonder aan te kijken, maar gelukkig wees WT meteen enthousiast op haar gebit en ze moest er zelf erg om lachen. W is heel graag op de leesclub. Ze is een erg vrolijk en positief ingesteld meisje, terwijl ze niet kan praten. Overigens kan de helft van de deelnemers niet praten. Als ik vragen stel geef ik vaak namens hen een antwoord. Of dit altijd klopt is een tweede, maar ik doe mijn best en zie dat aan hun gezichten.

Inmiddels weet ik ook van steeds meer deelnemers of hun ouders nog leven en hoe ze heten. Ook niet onbelangrijk als je meent antwoorden te kunnen geven namens iemand die niet kan praten(!) Zo heet de vader van JF kennelijk Frans. Toen ik iets voorlas over een papegaai riep hij namelijk heel hard: Ik heb een Papafrans!

 

2-4-2013

Boek: Leven-de verhalen van Monique Wessels Reijerse

Titel: Dora wil verkering

Iedereen was er weer en het stralende nieuwe lid T was er ook.

Niet meer in zijn bed deze keer, maar in zijn rolstoel.

De titel van het verhaal Dora wil verkering was al zeer aansprekend.

T vertelde dat hij ook verkering had en hij verklapte ons ook hoe dat was gelukt.

Ik viel meteen op S, zei hij. En zij blijkbaar ook op mij. Het was op zijn werk. De eerste dag dat ze samen werkten had hij al meteen gevraagd of ze verkering met hem wilde, zo leuk vond hij haar. Toen later bleek dat ze 17 jaar ouder was dan hij schrok hij wel even, maar ach, op een ouwe fiets moet je het leren.

Dat de rest van de groep dit ook wel wilde, maar niet zo zelfverzekerd was als T kon ik wel van hun gezichten aflezen. Overigens hebben R en M ook al 7 jaar verkering en is de liefde opgebloeid in het Eftelinghotel, waar ze vakantie vierden. R heeft verkering met W, die ook in de winkel werkt en K heeft verkering met R de W. Ook een heel leuke jongen.

Soms moet je heel veel geduld hebben, zei ik. Ik heb Wim ook pas gevonden toen ik 46 was.

Dit ondersteunde de vrijgezellen in de groep wel. Overigens wordt in het verhaal het begrip aanranding uitgelegd. Wel niet met zoveel  woorden, maar toch. Een heftig onderwerp. Als je het echter niet te zwaar maakt en er niet te diep op ingaat is het wederom een mooi verhaal en heel geschikt voor deze doelgroep.

Dora is trouwens een dolfijn. Daarom heb ik het liedje er ging een vis uit fietsen van Harrie Jekkers gedraaid. Dat vonden ze allemaal erg leuk.

Daarna van dezelfde cd de groenteman uit Roodeschool en tante Nel heeft kippenvel. Allemaal aanraders met hoog meezinggehalte en erg grappige teksten.

De cd heet: er ging een vis uit fietsen en ik heb er ook een boek van.

Dat J goed kan rijmen bleek vandaag ook weer. Hij gaf overal zijn eigen draai aan en de rest vond het prachtig. Dat deze dichter nog geen verkering heeft is onbegrijpelijk

heb ik geconstateerd.

 

19-3-2013

Boek: Leven-de verhalen van Monique Wessels Reijerse

Titel verhaal: zorgen om Samir

Weer een mooi verhaal met een moraal: Laat je niet verleiden door verkeerde vrienden,

ook al ben je politieman en heb je een mooi uniform an, je krijgt er erg veel spijt van.

Het onderwerp politieman maakt altijd veel indruk. jammer dat ik mijn politiepet niet meer kon vinden!

Na afloop het leuke liedje van Trapperdetrap pom pom politieman gedraaid, afkomstig van de cd Trapperdetrap 2.

En vervolgens het liedje smeerpoets van dezelfde cd. Het gaat over een hond, die weliswaar heel vies is, maar ook heel lief.

Trapperdetrap met o.a. Peer de Graaf is een van mijn favoriete bands voor kinderen.

Erg leuke teksten, goede zang en ook heel goede muziek! Zij maken dus zeer zeker oudervriendelijke cd s. Op deze cd zingt Wende Snijders mee.

Van DG kreeg ik onverwacht het boek Shrek in handen van William Steig. Hij was net naar de musical geweest en vond het erg leuk dat hij nou ook het boek kon laten zien.

Het is een leuk verhaal, maar ik vond het moeilijk voor te lezen en ter plekke uit te leggen. Alles is namelijk net andersom bij Shrek. Hij is een lelijk monster dat heel erg stinkt, maar hij vindt zelf dat hij lekker ruikt en knap is.

Misschien is het in een andere bewerking makkelijker voor te lezen, maar in deze was dat niet zo.

Vandaag waren beide groepen voor het eerst compleet, sinds de nieuwe planning!

Het is altijd zo jammer als deelnemers niet gewaarschuwd worden dat het weer leesclub is.

 

Overigens verving Wim Els deze keer. Voor MLvM een ervaring alsof Jan Smit in eigen persoon op bezoek kwam. Of ze iets van het verhaal heeft gevolgd weet ik niet, maar ach, het boek Wim is ook heel bijzonder!

 

5-3-2013

Boek: Leven-de verhalen van Monique Wessels Reijerse

Prachtig weer vandaag en opnieuw een mooi sprookje voorgelezen: Fiona en de diamant. DG had nog erg veel onthouden van het vorige verhaal. Hij vertelde dat hij het ook al aan iemand had doorverteld. Erg leuk dat hij dat doet.

Ook vertelde hij dat hij op de computer zelf een boek aan het maken was over Olaf en Moniek. Ze gaan namelijk trouwen, vertrouwde hij ons toe. Het enige probleem wat hem nu bezig hield was: hoe teken je dat Olaf in een rolstoel zit en Moniek naast hem staat met een bruidsjurk aan? Ik heb beloofd het eens aan Gerard te vragen.

 

MLvM vertelde erg van de kaart te zijn. Ze was de dag ervoor aangereden in haar elektrische rolstoel door een automobilist en wat wil nu het geval? Hij zou vandaag langs komen, want hij was erg boos.

Dat je altijd andere dingen meemaakt met verstandelijke gehandicapten dan je verwacht blijft me boeien!

 

Fiona en de diamant had weer een herkenbaar thema: slechte vrienden en hun invloed op jou, terwijl jij alleen maar lief wilt zijn en iedereen blij wilt maken (mooie dromen mee wilt geven). Het sloeg dus weer erg aan.

Naderhand nog een leuk gedicht voorgelezen van Annie MG. Prinsesje Annabel, die de hele week vrolijk was, maar niet op zaterdag. Daarna nog twee liedjes van Doe Maar. De keus van Paul D. Ik had speciaal voor hem twee cd�s meegenomen. De nummers die hij koos waren:  Nachtzuster en Heroine

Als we nu maar niet worden ontslagen, heb ik geroepen!

 

19-2-2013

Boek: Leven-de verhalen van Monique Wessels Reijerse

Ook het verhaal over Brugwachter Bob sloeg aan.

Rode draad van het verhaal was: afscheid nemen. En wie doet dit nou graag?

Vooral als het om familie of om groepsleiding gaat.

Bob, de hoofdpersoon, heeft ook al afscheid moeten nemen van zijn ouders.

Hij is uit huis geplaatst, omdat zijn moeder te vaak wild in haar hoofd was. Ze sloeg hem dan of sloot hem op in het ruim van het schip waar ze woonden.

Heftige gebeurtenissen dus weer, maar gelukkig kon iedereen het opnieuw goed aan. Uiteindelijk liep het verhaal ook weer goed af: Bob ontdekt door een kennis, die brugwachter is, dat dit ook helemaal zijn werk moet zijn. Hij is immers al deskundige op het gebied van schepen en om samen met zijn kennis dit werk te gaan doen is helemaal geweldig.

Belangrijk blijft dat je de verhalen een beetje moet aanpassen voor volwassenen. Zo wordt het  woord vriendje natuurlijk  vriend. En papa en mama worden vader en moeder. Dat scheelt al een hele slok op een borrel.

 

En zo heb ik ook verteld, om mezelf maar eens te vergelijken met de hoofdpersoon, dat ik zelf heb ontdekt waar ik goed in ben door Zonhove, waar ik voorlees. Ik ben altijd blij dat ik weer kan komen, om iedereen te zien, maar met name om te komen voorlezen, want dat kan ik goed.

Instemmende blikken en blije gezichten en na afloop een foto van de brug bij Son laten zien en twee liedjes gedraaid en voorgelezen. Annie MG Schmidt: de brug bij Breukelen en Drs P. de veerpont (heen en weer)!

Dat er veel deelnemers iets met boten hebben bleek ook. RH vertelde over de boot die zijn ouders vroeger hadden en dat ze ook wel eens helemaal naar Son waren gevaren. ML vertelde dat ze wel eens gezeild had en DG begon over de schippers van de Kameleon.

Een geslaagde middag dus weer, ondanks het feit dat we opnieuw in een ander lokaal zaten, dat ook de deelnemers weer op heel diverse plekken gezocht moesten worden en dat sommigen helemaal niet te vinden waren!

 

5-2-2013 

Op 22-01-2013 is de leesclub niet doorgegaan, vanwege de sneeuw.

 

Boek: Leven-de verhalen van Monique Wessels Reijerse

Vandaag het tweede verhaal uit dit mooie boek voorgelezen, Thijs de reiziger.

Thijs is een man van 40 jaar, die vrachtwagenchauffeur is. Hij heeft altijd twee knuffeldieren bij zich op reis. Hij is meestal vrolijk, maar niet altijd. Thijs vindt het namelijk heel erg dat hij nooit heeft geweten wie zijn ouders zijn. In zijn droom  komt hij daarachter. Zijn moeder was gehandicapt en heeft hem af moeten staan.

Beide groepen waren heel aandachtig toen ik het voorlas. Ook lachten ze regelmatig, vooral toen ik midden in het verhaal ineens naar buiten tuurde. In het verhaal stond dat het regende, maar buiten was het ineens weer aan het sneeuwen en allemaal wisten ze dat ik als de dood voor gladde wegen ben! Ik las dan ook voor dat het sneeuwde buiten en daardoor werd het verhaal extra spannend.

Alhoewel het verhaal vervolgens een serieuze wending kreeg viel ook dit in goede aarde. We hebben hier achteraf ook over kunnen praten, wat ook de bedoeling was. Het hangt er maar net vanaf hoe je een verhaal brengt. Daarnaast zijn de verhalen zo eenvoudig en goed geschreven dat je er meerdere kanten mee op kunt.

Gebruikte hulpmiddelen: twee knuffeldieren, ik had twee poezen, die ik Tijger en Beer noemde en die bij de twee deelnemers naast mij op schoot zaten, plus een mooie glanzende steen, de droomsteen.

Na afloop heb ik bij de Boekenwurmen het leuke gedicht het wandelstokje dat alleen liep voorgelezen van Han G Hoekstra. Hiervoor had ik mijn oude wandelstok weer eens tevoorschijn gehaald. De bewuste wandelstok heb ik altijd in mijn auto liggen.

Waarvoor? vroegen de deelnemers. Je kunt toch niet meer lopen?

Om de toiletdeur dicht te trekken, als ik op het toilet zit, heb ik verklapt.

 

08-01-13

Vandaag voorgelezen uit leven-de verhalen van Monique Wessels Reijerse.

Monique Wessels is speltherapeute en heeft deze (mooie) verhalen geschreven om te gebruiken met de kinderen en/of volwassenen waar zij mee werkt. Er zitten twee cd s bij het boek, waarop de verhalen te beluisteren zijn.

Het boek heeft ook prachtige tekeningen, van Tirza Beekhuis, die je van veraf goed kunt zien. Erg belangrijk voor mij, als rolstoelgebruiker, omdat ik dan niet steeds individueel langs iedereen in de kring hoef te gaan.

Ik heb het eerste verhaal voorgelezen, getiteld een bijzondere prinses.

De titel die ik zelf heb gegeven aan het boek is: sprookjes voor bijzondere mensen over bijzondere mensen. De herkenning was groot.

De volgende keer wil ik dit verhaal nog eens opnieuw voorlezen, maar dan met een stok, een mooie steen, een lantarentje en een spiegel. Dit zijn namelijk de cadeaus die de bijzondere prinses krijgt bij haar geboorte.

Meer over het boek is te vinden op www.levendeverhalen.nl

 

Na het verhaal heb ik nog twee liedjes voorgelezen en daarna gedraaid.

- Er was eens een mannetje dat was niet wijs

  dat bouwde zijn huisje op het ijs.

- Hoe heet de burgemeester van Wezel?       

  Ezel!

Beide liedjes staan op de cd van Karin Bloemen en zijn van Han G Hoekstra

en ze komen uit het boek rijmpjes en versjes uit de nieuwe doos, een mooi groot boek met prachtige tekeningen van Fiep Westendorp. Zelf heb ik dit boek al heel lang, maar volgens mij is het nog steeds te koop.

Beide versjes zijn ook erg leuk om uit je hoofd te leren en door de hele groep te laten aanvullen. Leuk dus voor jong en oud!

 

 

11-12-2012

Thema: december en feestdagen

Eindelijk weer in staat om zelf te rijden met nieuwe aangepaste auto!

Ook is de dag veranderd waarop we voorlezen: het is nu de dinsdagmiddag ipv de maandagmiddag geworden, maar we hebben er wel een mooi, ruim, lokaal voor in de plaats gekregen. Een extra deelnemer erbij, of een deelnemer met bed en al, zoals vandaag RH, is nu geen probleem en het eindeloze gedraai met de rolstoelen, inclusief die van mezelf, is nu ook niet meer nodig.

De sfeer was daardoor ook heel ontspannen en de verhaaltjes en liedjes van Kareltje en Sjonnie in december (van Job Schuring) werden heel goed ontvangen.

Mooi is het om te zien hoe doodstil iedereen zit te luisteren als ik de liedjes draai.

Als ikzelf voorlees kijkt iedereen naar mij, maar als ik een liedje draai met mooie teksten waar iedereen goed naar wil luisteren wordt er altijd meteen naar het plafond gekeken. Job Schuring heeft mede door zijn muziek iedereen, jong en oud, in zijn ban en de teksten zijn ook voor volwassenen erg leuk.

De cd heet van Pepernoot tot Oliebol en gaat over twee vrienden, door dik en dun, een hamster en een giraf, die in een dierentuin wonen en hoe zij de feestdagenmaand, december, beleven. Een kritische noot over alle dieren die in de pan gaan met de kerst is er overigens ook bij.

Het werkt altijd goed om eerst de teksten langzaam voor te lezen en daarna de liedjes te draaien.

Grappig was ook dat RJ, die de cd ook leuk vond, de oehoe-geluiden van de Rolling Stones herkende, aan het einde van een van de nummers. Hij liet terloops even zien in zijn tas welke cd's ook goed waren. Die van Metallica en dat was toch weer andere koek als Kareltje en Sjonnie!

 

24-09-2012

Thema: sprookjes en verhalen van Annie MG Schmidt

Na ruim drie maanden voor het eerst weer voorgelezen!

Oorzaak van de lange afwezigheid was een ongelukje binnenshuis, te weten in de keuken. Ik had namelijk mijn knie gestoten aan het aanrecht, toen mijn rolstoel wat te hoog stond. Dit had nogal pijnlijke gevolgen en een langdurige genezing.

Niemand van de deelnemers wist er kennelijk van.

Grote hilariteit bij de boekenwurmen, omdat ik zo dom was geweest, maar uiteraard ook herkenning, want bijna alle deelnemers zitten zelf ook in een rolstoel.

De luistervinken reageerden na mijn persoonlijk verhaal deze keer juist weer het tegenovergestelde. Ze waren er stil van, dus ook geschrokken. MLvM reageerde verontwaardigd dat ze hier helemaal niks van wist. Ze had alleen maar gehoord dat mijn auto kapot was.

Hoe dan ook was iedereen heel blij dat Els en ik er weer waren en wij zelf ook.

Ik heb 2 sprookjes op rijm voorgelezen, van onze favoriet Annie MG Schmidt.

-       de mislukte fee

-       de koning was bang voor k (katten)

en heb deze later gedraaid. De mislukte fee, op cd gezet door Hetty Blok (eerbetoon aan Annie MG Schmidt) en de koning was bang voor k. Op cd gezet door VOF de Kunst.

Tenslotte nog Dikkertje Dap. Eerst langzaam voorgelezen en later gedraaid. Ook op cd gezet door VOF de Kunst.

Aan PD beloofd volgende keer een en ander van Doe Maar mee te brengen. Met name het nummer: sinds een dag of twee.

 

04-06-2012

W en M waren erg blij met hun foto.

Voor de 3e keer voorgelezen uit Olaf op vakantie. Nu de vakantie nadert is dat helemaal een goed moment. Ook DG heeft vandaag een boek gekocht en reed er trots mee weg. Alhoewel hij niet kan lezen heeft hij toch de hele tijd in zijn boek zitten meelezen. Hij vraagt overigens ook vaak naar letters. Bijvoorbeeld, hoe je Olaf schrijft. RH die weer naast me zat, heb ik een reserve-boek gegeven en hij vult mijn zinnen aan. Hij kan namelijk echt zelf lezen.

Omdat DG wel heel goed kan onthouden en uit zijn hoofd leren ben ik wel benieuwd of hij dat in de toekomst met Olaf op vakantie ook zal kunnen.

Na afloop aan iedereen verteld dat ik van een vriend met een Efteling-abonnement 8 cds van de Efteling heb gekregen van het speeldoosje. De cd begint met de muziek die altijd uit de kabouterpaddestoelen komt. Ik herinner me nog goed dat ik er vroeger, als kind, altijd gefascineerd naar luisterde. De foto die ik er nog van heb houdt deze herinnering helemaal levend. Zie onder. Het linker meisje ben ik in 1959. Ik zal hem de volgende leesclubmiddag laten zien aan de deelnemers. 

 

 

21-05-2012

Bijna iedereen was er weer. Opnieuw voorgelezen uit Olaf op vakantie en Els heeft een fotootje gemaakt van M en W die naast me zaten.

 

 

MLvM vroeg of YM er de volgende keer bij mocht zijn. Zij had namelijk erg te doen met haar, pas op Zonhove en vroeger zelfstandig gewoond. Ik ken ze nog uit haar vorige woonsituatie en zou het voor haar heel fijn vinden.

PD was blij verrast met zijn gedicht, dat ik gemaakt had over hem.

 

Paul D

 

Paul D is lid van de leesclub,

Een vrolijk en sportieve man

Ja heus, hij is om te zoenen

en daar kan hij zelf ook wat van!

 

Hij houdt van muziek, vooral van rock

en gaat er dan graag tegenaan

Hij is uiteraard een grote fan

van de Band zonder Banaan !

 

Laatst had hij weer eens wat te vieren

Wij zagen hem blij tegemoet

Hij zag eruit als een knappe prins,

met liefde in overvloed!

 

Maar wat had die Paul te vieren?

Een spannend liefdesspel?

Nee, niets van dat al, riep hij blij uit:

Mijn leven lang vrijgezel!

 

Gedraaide liedjes: Jaques Herb: een man mag niet huilen

                              Andre van Duin: waarom zijn de bananen krom?

                              De WC Experience: solex

 

 

 

07-05-2012

Minder dan de helft van de deelnemers was aanwezig deze keer, vanwege de meivakantie, maar dat was eigenlijk ook wel weer prettig. Ik kon zodoende natuurlijk veel meer individuele aandacht geven.

We zijn verder gegaan met Olaf op vakantie en er waren weer twee blije deelnemers die een boek kochten voor zichzelf.

Invaller T was overigens ook een welkome gast; hij reageerde vaak enthousiast of stelde (zinvolle) vragen tussendoor. Een goede kandidaat voor de wachtlijst van de Boekenwurmen.

Gedraaide liedjes: je loog tegen mij van Drukwerk, altijd prijs!

Paolo de Mol van Kareltje en Sjonnie.

Het laatste liedje is van Job Schuring en staat op de cd Kareltje en Sjonnie op vakantie. Het gaat over een bijna blinde mol die steeds meent de goede dieren voor zich te zien, terwijl het heel andere dieren zijn. Heel grappig dus!

 

 

16-04-2012:

Thema: het nieuwe boek

Vandaag de nieuwe boeken meegebracht en her en der nog wat pamfletten uitgedeeld.

Toen ik vervolgens vroeg uit welk boek ik zou gaan voorlezen, uit Otje van Annie MG of uit Olaf op vakantie. koos iedereen unaniem voor Olaf en dat was leuk, ook al wordt dit nu de vierde keer in 3 jaar(!)

Ik heb heel langzaam vier hoofdstukken voorgelezen en ja, er komt steeds meer herkenning van de vorige keren dat ik het voorlas.

JR was steeds trots als ik haar tekeningen liet zien. Zij is namelijk de enige van de tekenaars die ook bij de leesclub zelf zit.

RH zat blij in zijn eigen boek mee te lezen en had overigens een prachtige bos bloemen meegenomen ter ere van het nieuwe boek en RJ wilde het boek graag kopen, maar zijn moeder had gezegd dat hij beter nog even kon wachten.

MLvM had mij gemaild, maar de mail was niet aangekomen. Hoe dan ook had ze geld bij zich om het boek te kopen en ook MV straalde toen ik ontdekte dat ze geld bij zich had voor het nieuwe boek.

Ook Els moest haar naam in het boek zetten, zo zeiden de kopers.

En zo is het boek ook echt een boek van deze leesclub geworden, precies wat mijn bedoeling was.

Na afloop nog een leuk mopper-liedje gedraaid van Hans Dorrestijn, getiteld vaders vakantie.

Ik heb het aangekondigd als het vakantie-lied van Maarten Mopperkont; het is namelijk helemaal in zijn stijl.

 

 

26-3-12

Thema: Pasen

Aan alle deelnemers een brief meegegeven over het nieuwe boek, Olaf op vakantie, dat vanaf 2 april te koop is. We hebben de brieven in de agenda s gedaan.

Vreugde alom dat het eindelijk (na 3 jaar) zover is. RJ wilde ook heel graag weten hoe duur het werd. De eerste 133 boeken kunnen, dankzij de sponsors, worden verkocht voor het vriendenprijsje van 9,95 per stuk.

Vervolgens, evenals vorig jaar, het Paasverhaal van Olaf voorgelezen, uit Olaf en de feestdagen. Een enkeling kent het verhaal nog, of flarden ervan. Vooral de scene met de poep aan de banden is altijd herkenbaar, de vader van ML is wat dat betreft altijd de klos zo begreep ik.

PD kwam weer als allerlaatste binnen; hij vertelde dat hij iets te vieren had. Hij was namelijk al zijn hele leven vrijgezel. Daar zal ik eens een gedicht over maken, heb ik gezegd.

Gedichten die ik vandaag heb voorgelezen waren dat grote ei van Annie MG Schmidt en een eitje voor de omelet. Allebei erg leuke gedichten en op de cd Ziezo leest Annie het eerste gedicht ook zelf voor.

In mijn eigen map vond ik ook nog het door mezelf geschreven gedicht voor een van de deelnemers, Ruud, die er al vanaf het begin bijzit, vanaf 1993 dus!

 

De Taart

 

Er woonde eens een man in Son

Die werkelijk heel goed feesten kon

Op iedere fuif, op iedere Brink

verwende men hem steevast flink

 

Het was ook wel een leuke knul

Geen ouwe sok geen ouwe sul

En kussen kon hij als de beste

Elke stagiaire wilde hij testen

 

Hij had drie broers, die Ruud uit Son,

Waarrmee hij altijd lachen kon

Zij vonden hun broer zoveel waard

Zij maakten van hem dus een taart!

 

Wat heerlijk, riep toen iedereen

Geef mij dat stuk, geef mij er een!

En ja, u mag het nu wel weten

Ruud werd vrolijk opgegeten!

 

 

 

12-3-12

Thema: Annie MG Schmidt en Ibbeltje

Vandaag het verhaal de klok van de baron voorgelezen en daarna het hoorspel ervan gedraaid. Ook dit verhaal was over het algemeen weer goed te volgen voor de twee leesclubs, al is het altijd nodig dat ik af en toe wat toelicht en al snappen sommige deelnemers er nooit iets van, maar zitten ze er gewoon alleen maar bij voor de gezelligheid.

RJ onderbrak me tijdens de inleiding een paar keer met de stem van zijn Tablet. Hij stelde de vraag: ik heb een vraag cd. Na gezoek in zijn tassen bleek dat het ging om de cd van Conny Stuart, die ikzelf bij me had, waar hij graag het tweede nummer nog eens van wilde horen. Ik heb die cd vorig jaar voor hem opgenomen van eigen elpees. Het nummer ik hoef alleen maar even zo te doen is erg leuk. Vorig jaar heb ik een en ander uitgelegd aan de leesclubs, maar helaas daar is niet veel van blijven hangen, behalve dan bij RJ! Na afloop heb ik het nummer enthousiast gedraaid en tevens wild met een (tover)stok rondgezwaaid.

Bij de luistervinken zag ik dat DG een knuffel-vis bij zich had. Dat gaf de gelegenheid om het nummer er ging een vis uit fietsen te draaien van Koos Meinderts en Harrie Jekkers. Maar dat kan toch helemaal niet riep SP.  Een vis kan toch niet fietsen! Het lied moet kennelijk nog even bezinken en ik draai het volgende keer gewoon weer.

Van dezelfde cd ook lieve neus weer gedraaid omdat DG daar graag de tekst van wilde hebben, voor de Big Bang Band. Hier wordt al op meegedeind voor er wordt  gezongen. Altijd feest! 

 

27-2-12

Thema: Annie MG Schmidt en Ibbeltje 

Voor het eerst sinds een hele tijd het boek van Ibbeltje weer meegenomen.

Ik heb daar een keer afbeeldingen uit het boek voor gekopieerd, vergroot en gelamineerd. Zodoende heb ik de hoofdpersonen altijd bij de hand, als ik weer voor ga lezen uit dit boek. Het zijn er maar 4, moeder, vader, Ibbeltje en de vervelende meneer Pinkepank. (altijd erg leuk om zijn stem na te doen).

Op cd heb ik ook de hoorspelen van Ibbeltje, die al begin jaren 60 zijn uitgezonden, maar nog steeds goed  zijn en waar ook liedjes bijzitten. Moeder en vader worden gespeeld door Hetty Blok en Joop Doderer. Niet de minsten!

Op de foto hieronder kunt u zien dat ik de hoofdpersonen ook wel geef aan deelnemers van de leesclub, om ze vast te houden en ernaar te kunnen wijzen. Dit geeft altijd extra betrokkenheid.

 

 

Voor de Boekenwurmen na afloop, omdat RJ, de vorige keer het boek liet zien dat hijzelf had gekocht, een gedicht/lied voorgelezen en gedraaid over een bij. Titel boek: Tot hier toe, waarin de liedjes en gedichten voor volwassenen van Annie MG Schmidt. Het lied wordt gezonden door Conny Stuart en gaat bepaald niet over het houden van bijen. Zij wordt namelijk iedere keer gestoken door een bij en dat is een ander verhaal.

 

Voor de Luistervinken na afloop, op verzoek van DG het lied van Harrie Jekkers lieve neus gedraaid. Dit komt van de cd er ging een vis uit fietsen. Beloofd aan D om voor hem de tekst te kopieren. Hij wil graag dat de Big Bang Band uit het dorp het op haar repertoire gaat zetten.

Daarna het lied zeven kusjes van dezelfde cd gedraaid. MLvM vertelde namelijk dat ze mijn vriend Wim, zo leuk vond en vroeg wanneer hij weer eens mee kwam.

Ik heb heel jaloers gereageerd natuurlijk! 

13-2-12

Thema: Carnaval

Voor beide groepen het Carnavalsverhaal uit Olaf en de feestdagen voorgelezen.

Eerst al enthousiaste verhalen gehoord over De Prins en de Prinses en wie het deze

keer zijn op Zonhove. Op Zonhove is Carnaval het feest van het jaar. Eerst is er al

een feest waarop de keuze voor de prins en prinses bekend wordt  gemaakt en

daarna is er met Carnaval zelf ook nog eens feest. De Big Bang Band uit het dorp komt al weken van tevoren oefenen en heeft ook deelnemers van Zonhove onder zijn gelederen. Petje af voor deze band!

Geinspireerd door deze jaarlijkse gebeurtenissen heb ik in 2003 het Carnavalsverhaal geschreven.

Overigens had MLvM goed onthouden dat ik met gladheid en sneeuw eigenlijk niet  durfde te komen en ook waarom! Ze was dan ook verbaasd dat ik toch kwam deze dag. Het voorlezen van het boekje over Gijs Gips heeft dus wel degelijk zin gehad en de complimenten voor MLvM!

Een andere deelneemster,ML, vertelde trouwens dat ze op het ijs met rolstoel en al was gevallen(!) Dit werd veroorzaakt door haar stoere vader, die vrolijk achter haar rolstoel had geschaatst, maar iets te enthousiast de bocht had genomen. gelukkig kon ML er nu hard om lachen!

Na afloop drie erg leuke, tijdloze, liedjes van het Klein Orkest gedraaid, die uitstekend pasten bij de Carnaval:

-raar is leuk, oftewel leuk is raar,

-leve het nijlpaard en

-de dromedaris (van de cd Roltrap naar de maan uit 1985).

Dit zijn voor onze leesclub echte hits en vooral met Carnaval. Met dank aan Harrie jekkers en Koos Meinderts.

 

30-01-12

Thema voor de Boekenwurmen: Annet heeft O.I.

Thema voor de luistervinken: dood en rouwen

Voor de Boekenwurmen verder gegaan in Gijs Gips, het boekje dat ik in 1998 schreef over kinderen met Osteogenesis Imperfecta (broze botten). Dit omdat ik kennelijk nooit eerder had verteld waarom ikzelf in een rolstoel zit.

Ik heb het boekje uitgelezen. Of iedereen alles heeft begrepen weet ik niet. Ik schrijf namelijk voor kinderen zonder verstandelijke beperking toch weer anders dan voor volwassenen met een verstandelijke beperking.

Hoe dan ook werd het leuk gevonden en vooral omdat meneer Kees, de onderwijzer van Gijs, een koekje van eigen deeg kreeg tijdens de gymles.

Overigens heb ik nu ook nog uitgelegd wat het betekende om een erfelijke ziekte te hebben. Dat hebben mijn deelnemers zelf niet, maar dat heb ik wel. Volgende keer even weer checken wat is blijven hangen dus.

Na afloop nog eens aangedikt waarom mensen met O.I. erg bang zijn voor sneeuw en gladheid. Het sneeuwde namelijk vandaag en ik vond mezelf een hele Piet dat ik toch was gekomen.

In verband met de sneeuw het grappige gedicht van Han G Hoestra voorgelezen er was eens een mannetje, dat was niet goed wijs; hij bouwde zijn huisje op het ijs.

Dit vers staat in rijmpjes en versjes uit de nieuwe doos en is prachtig geillustreerd door Fiep Westendorp. Door Karin Bloemen wordt het tegenwoordig ook gezongen. Aangezien dit ook staat op de Rubinstein-cd, Heerlijk december kon ik het ook meteen draaien. Daarna nog het leuke gedicht dag meneer Juttepeer, dag mevrouw Zoetekauw voorgelezen. Die moeten we eigenlijk eens uit ons hoofd gaan leren met zijn allen.

Voor de Luistervinken op verzoek van DG, wiens oom was overleden, Olaf en Jaap nog eens voorgelezen. Als ik het op mijn gemak voorlees duurt het zo n 45 minuten. We praten dan ook veel tussendoor over eigen ervaringen en ook over wat bijvoorbeeld cremeren is of over de rouw-auto.

Nu ik het al vaker heb voorgelezen wordt er steeds vaker ook gelachen tussendoor. Het hele verdrietige is eraf. Ik had de rode pet van Jaap ook meegenomen en die werd met veel plezier door WT opgezet. Hij stond haar goed, ze wilde hem dan ook niet meer afzetten.

Tot slot het mooie lied van Jules de Corte gedraaid ik zou wel eens willen weten.

Dit in verband met onze tienduizend vragen over de dood en het antwoord dat eigenlijk niemand kent. We houden het toch maar het liefst op de hemel!

 

16-01-12

Thema: wie is gehandicapt?

Omdat MLvM de vorige keer zo verbaasd had gereageerd toen ze hoorde dat ik ook gehandicapt was heb ik vandaag dit thema maar eens met de hele groep besproken.

Toen ik er met ML nog eens over begon zei ze dat ze dacht dat ik voor de lol in een rolstoel zat. Ik was hier erg verbaasd over, maar vond het toch ook wel grappig.

Inderdaad zou het kunnen dat ik omdat de deelnemers ook allemaal in een rolstoel zitten, erbij wilde horen.

Dat is echter niet het geval.

Ik heb Osteogenesis Imperfecta (O.I.) en daardoor ook versleten knieen.

Omdat ik in het verleden ooit een kinderboekje heb geschreven over O.I. heb ik dat maar eens uit de kast gehaald. Zodoende zou ik meteen duidelijk kunnen maken wat O.I. nou eigenlijk is en waarom ik in een rolstoel zit.

Ik heb het boekje (Gijs Gips) voorgelezen en ben tot de helft gekomen.

Gijs Gips heb ik ooit geschreven in 1998 voor de kinderen van onze patientenvereniging om mee te nemen naar school en het daar voor te (laten) lezen.

Gijs is een jongen die vaak zijn botten breekt of kneust. Dat komt omdat hij O.I. heeft.

Overal iets, zo legt hij zelf uit, dat is veel makkelijker om te onthouden. Als je O.I. hebt is alles van je lichaam waardoor je rechtop kunt blijven te zwak. Daarom zijn sommige mensen met O.I. ook erg klein. Ze zakken eigenlijk in elkaar doordat hun lichaam niet stevig is.

Ik ben benieuwd wat er is blijven hangen van mijn verhaal.

Na afloop heb ik voor de boekenwurmen nog twee nummers gedraaid van de (hardrock) Band zonder Banaan! RJ had namelijk de cd  een zee van tijd meegenomen. Toen ik vroeg welk nummer ik het eerst moest draaien vroeg hij om poep in je hoofd. Als dat nummer geen hardrock is dan weet ik het niet meer! Ik heb maar niet voorgesteld om de tekst voor te lezen, wat ik normaal altijd doe van tevoren! Het andere nummer dat ik heb gedraaid was heel wat rustiger en heette zeven sloten. Ik heb gezegd dat ik het een erg goede band vond, maar dat het denk ik maar goed was dat ik niet alles kon verstaan(!)

 

De volgende keer komt er een ander thema aan bod. Dit vrij plotseling.

DG was namelijk erg verdrietig omdat zijn oom was overleden. Hij haalde een scene aan uit Olaf op vakantie, waarin Olaf een briefje aan zijn vlieger maakt voor zijn overleden vriend, Jaap. D wilde graag dat ik de volgende keer nog eens voorlas over Jaap.

Hier wordt vaker om gevraagd. Sowieso iedere keer als er een bewoner of familielid is overleden komt deze vraag naar boven.

Het boekje Olaf en Jaap gaat over Jaap, die bij Olaf op de groep woont. Jaap weet veel en Jaap kijkt ook veel op internet. Daarom wordt hij Jaap-internet genoemd. Olaf heeft altijd veel lol met hem. Maar dan ineens is Jaap er niet meer. Hij overlijdt in het ziekenhuis, zonder dat Olaf afscheid heeft kunnen nemen.

Als ik dit boekje weer voorlees, zie ik (vreemd genoeg) iedere keer weer blije gezichten. Het biedt door de grote herkenning veel troost.

naar Blog (verslagjes leesclub) 2011

terug naar de beginpagina